28 lipca 2015, 20:27
Kiedy w naczelnej połowie XIX wieku niektóre miasta lokalne rozpoczynały własną karierę jako ośrodki fabryczne, górowało w nich jeszcze budownictwo drewniane. Były to parterowe domki rzemieślnicze lub też parterowe i piętrowe domy czynszowe. Umiejscowione w nich lokale mieszkalne wyposażane były w drewniane podłogi z desek. Początkowo były to deski surowe, niczym nie przykrywane, wyłącznie heblowane oraz szlifowane. Z od czasu do czasu, upowszechniło się malowanie posadzek. Tu posadzka epoksydowa poddawane były jeszcze o wiele bardziej intensywnej eksploatacji aniżeli w manufakturach. Nie było w nich punktu na paradną izbę, każdy centymetr kwadratowy lokalu mieszkalnego był wykorzystany i intensywnie eksploatowany. Zagęszczenie lokatorów w takich domach było nieprawdopodobne oraz utrzymanie higieny stawało się niesłychanie zawikłane. Uproszczeniem okazało się zastosowanie malowania podłóg olejnymi farbami. Pomalowane deski można było skuteczniej zamiatać oraz zmywać wodą bez przymusów szorowania. Co jakiś czas, w miarę ścierania się olejnej warstwy, nakładano kolejne powłoki farby. Zobacz również podłogi żywiczne oraz posadzki żywiczne